Ons Doel
Stichting Landschapsbeheer Aa-Dal heeft als doel de kwaliteit van natuur en landschap in en rond Berlicum/Middelrode te verhogen. Wij doen dit door afspraken te maken met grondeigenaren over een meer natuurlijk beheer van hun terreinen. Daarnaast organiseren wij ook het onderhoud op die terreinen.
Een belangrijk nevendoel van onze stichting is het informeren en stimuleren van lokale burgers over (en voor) het behoud van natuur en landschap.
Organisatie
In beginsel is Stichting Landschapsbeheer Aa-Dal een burgerinitiatief. Dit betekent dat onze activiteiten merendeels door vrijwilligers worden uitgevoerd, waar nodig ondersteund door (betaalde) deskundigheid. De stichting opereert volledig zelfstandig. Hoewel er formeel geen toezicht is, informeren we de lokale overheden transparant over onze plannen en activiteiten.
De stichting heeft een bestuur met werkgroepen. We onderhouden relaties met verschillende doelgroepen en zijn door dit alles te kenmerken als een netwerkorganisatie. Stichting Landschapsbeheer Aa-Dal genereert in principe geen inkomsten. Wel ontvangen we vergoedingen voor organisatie- en andere onderhoudskosten van terreineigenaren.
Projecten
De doelen van onze stichting worden vertaald in projecten die door verschillende werkgroepen worden uitgevoerd. Door het onderhoud planmatig uit te voeren is er continue aandacht voor het beheer van onze natuur. De belangrijkste projecten rond de Westakkers betreffen de inrichting en het beheer van voedselbos D’Ekkers, graslandpercelen, een hoogstamfruitboomgaard, een rogge-akker en de bermen van de zomerdijk. We werken samen met grondeigenaren zoals de gemeente, Brabants Landschap en andere vrijwilligersorganisaties.
Bestuur
Het bestuur is er verantwoordelijk voor dat het doel van de stichting bereikt wordt. Om alle aspecten van de stichting goed te monitoren, bestaat ons bestuur uit zeven verschillende personen met elk hun eigen taak.
Maarten Post
“Het is fijn om samen met gelijkgestemden bezig te zijn met het verhogen van de natuur- en landschapskwaliteit in onze eigen woonomgeving. Het sluit aan bij mijn voormalige beleidswerk bij de provincie Noord-Brabant en mijn studie biologie”
Ik ben geboren in een boerendorp net boven Utrecht: Westbroek. Het was daar heerlijk struinen in een omgeving van veenweidegebied. Die eerste 10 jaar in de natuur en mijn leraar biologie van de middelbare school waren de aanleiding om biologie te gaan studeren in Utrecht.
Van 1983 tot 2022 werkte ik bij de provincie Noord-Brabant, in verschillende functies. Van vegetatie-karteringen tot grotestedenbeleid en van manager wegen tot pleitbezorger voor elektrische bussen in het openbaar vervoer.
In 1987 ben ik met mijn vrouw in Middelrode komen te wonen, schuin tegenover het Ven. Ik voel mezelf inmiddels ook wel een beetje Brabander en maak ook graag reclame voor ‘ons Brabant’. Mijn twee dochters zijn inmiddels de deur uit en ik ben net opa geworden.
Net als mijn mede bestuursleden vind ik het heerlijk om buiten te zijn. Of dat nu in de tuin is, op de fiets, een beachvolleybalveld of gewoon wandelend door de natuur. Het is altijd genieten. Daarom vind ik het extra fijn om naast mijn beleidswerk bij de provincie bezig te zijn met het verhogen van de natuur- en landschapskwaliteit in onze eigen woonomgeving. Plannen smeden, anderen enthousiasmeren en natuurlijk ook gewoon de handen uit de mouwen steken. Als voorzitter mag ik dat allemaal aansturen. En laat dat nu ook nog eens heel gezellig zijn!
Pieter Janse
“Hoewel de Zeeuwse kusten nog immer een grote aantrekkingskracht hebben voel ik mij als een vis in het water in de Westakkers, dicht bij het Aa-dal.”
Een Zeeuw èn van boerenafkomst? Dat zal wel een stugge gast zijn. Tot zover de clichés. Al meer dan de helft van mijn leven woon ik in Brabant en dus ben ik met recht een “ZeeBra” te noemen. Hoewel de Zeeuwse kusten nog immer een grote aantrekkingskracht hebben voel ik mij als een vis in het water in de Westakkers, dicht bij het Aa-dal en te midden van waar de SLA het gros van haar activiteiten heeft. In de buitenlucht actief zijn, socializen met mensen uit de buurt en tegelijkertijd iets toevoegen aan maatschappij en omgeving zijn mijn drijfveren om actief te zijn binnen SLA.
In het bestuur vervul ik de rol van secretaris, maar ik werk ook graag mee op het land. Communicatie, website, vrijwilligers en zorgen voor structuur tijdens bestuursvergaderingen zijn o.a. mijn taken als secretaris. In het dagelijks leven werk ik bij een internationaal actieve financieringsmaatschappij. Samen met mijn vriendin en twee zoons (2 en 8) wonen we aan de rand van het dorp waar het platteland begint. Of ik geïntegreerd ben in het Brabantse? Oordeel gerust zelf!
Piet Wientjes
“Als senior heb ik de behoefte om me in te zetten voor de ons omringende natuur. Een leefbare wereld achterlaten voor onze kinderen en kleinkinderen voel ik als een plicht.”
In mijn tuin bloeit elk jaar uitbundig het penningkruid met kleine gele bloemetjes en de paarse Judaspenning zaait zich elk jaar volop uit in de zijtuin. Of deze ‘tuinpenningen’ een rol gespeeld hebben weet ik niet, maar het bestuur van de SLA vroeg mij om penningmeester van het bestuur te worden en ik heb ‘ja’ gezegd.
Ik ben al een paar jaar vrijwilliger bij de SLA: boomstammetjes sjouwen bij kasteel Heeswijk, wilgentakken zagen (en slepen) in het Aa-dal en sinds twee jaar actief voor voedselbos d’Ekkers. Met een club als de SLA hier in Berlicum ben ik erg in mijn schik. Mooi dat er een stichting is die met inzet van vrijwilligers (en ondersteuning van professionals) het prachtige gebied rond de Aa, de Westakkers en Seldensate onderhoudt. Nog mooier dat we met al deze mensen de aanwezige natuur de komende jaren verder versterken en de biodiversiteit vergroten. Ondermeer door het aanleggen van bloemrijke weilanden en een graanakker.
Als senior heb ik de behoefte om me in te zetten voor de ons omringende natuur, een leefbare wereld achterlaten voor onze kinderen en kleinkinderen voel ik als een plicht.
Met mijn vrouw Anja wonen we op een van de mooiste plekjes van Mirroi: aan de voorkant midden in het dorp aan het plein en aan de achterkant met uitzicht op het altijd groene Aa-dal. Ook wat dat betreft voel ik me bevoorrecht.
Albert Zomers
"De natuur holt achteruit en ik denk dat we ons best moeten doen om dit, zover mogelijk, weer terug te brengen zoals het ooit was. Dat betekent meer biodiversiteit en een ecologisch evenwicht. Voor mij persoonlijk is voedselbos d’Ekkers mijn passie geworden."
Mijn hele werkzame leven heb ik achter een bureau doorgebracht voor mijn werk als ambtenaar. Ik ben blij dat ik nu (als gepensioneerde) in de buitenlucht kan en mag werken.
In 2018 heb ik, tijdens een overleg van de wijk Westerbroek, voorgesteld om een voedselbos aan te gaan leggen. Dit idee werd opgepikt door de wijkmakelaar van de gemeente en een groepje enthousiaste vrijwilligers. Ondertussen is al een groot gedeelte van voedselbos d’Ekkers aangeplant. Je mag gerust zeggen dat het voedselbos mijn passie is geworden.
Binnen het bestuur van SLA houd ik me vooral bezig met het project voedselbos. Ik vertegenwoordig onder meer de groep vrijwilligers die actief is voor d’Ekkers. Ik mag me ook graag bemoeien met andere SLA zaken. Natuur en ‘natuurlijk evenwicht’ zijn wat mij betreft van levensbelang.
Rob Merkelbach
“Ik vind het ontzettend leuk om mensen met verschillende kwaliteiten bij elkaar te brengen en hun krachten te bundelen, waardoor we samen een bijdrage kunnen leveren aan ons mooie dorp aan de Aa.”
Ook het groene bloed kruipt waar het niet gaan kan! Mijn ouders (geboren en getogen te Oisterwijk) namen mij als klein menneke regelmatig mee wandelen op de Kampina of langs de Beerze. Opgroeiend in de grijze en grauwe binnenstad van Den Bosch kwam ik dan terecht in een oase van fris en groen. Ik heb daar in de jaren zeventig de (laatste!) korhoenders zien bolderen. Met mijn eerste verrekijker leerde ik bovendien de verschillen tussen wulp (kijkt altijd naar zijn gulp..) en grutto.
Ik hoefde dan ook niet lang na te denken over wat mijn vervolgstudie zou worden na de middelbare school: biologie. Dat werd uiteindelijk Wageningen. Buiten de theorie was er veel aandacht voor ‘hoe je een mooier landschap met meer biodiversiteit kunt bereiken’. Ik heb tijdens mijn studie overigens weinig vogels bestudeerd. Wel heb ik veel insecten en planten
leren kennen en me vooral bezig gehouden met de wisselwerking tussen chemische stoffen en ecologie. Denk daarbij niet alleen aan de klassiekers als stikstof en fosfaat, maar ook aan bestrijdingsmiddelen en geneesmiddelen. Na mijn studie in Wageningen ben ik blijven hangen bij een onderzoeksinstituut waar ik veel praktische kennis heb opgedaan met veldproeven en in het laboratorium. Later het management ingerold en ondertussen met Monique een huis gekocht op de Roijenborgh in Berlicum. Waar al snel een aantal (roodharige) koters volgenden.
Met een kleine groep dorpsgenoten ben ik in de winterweekenden altijd al actief geweest in het landschapsbeheer. Samen met de huidige bestuursleden Jeroen Charpentier en Harry Hendriks zijn in de bossen rond Kasteel Heeswijk de eerste plannen gemaakt voor stichting AA-dal.
In 2007 ben ik gaan werken bij ‘Waterschap Aa & Maas’ waar ik veel te maken heb met allerlei aspecten van de (natte) natuur. Het is vooral interessant om te zien welke belangen er in een gebied spelen en hoe de bewoners zich daarmee identificeren en manifesteren. Het verschil voor de natuur wordt vaak gemaakt wanneer mensen bij elkaar worden gebracht en belangen worden overbrugd. Als bestuurslid van onze stichting vind ik het ontzettend leuk om mensen met verschillende kwaliteiten bij elkaar te brengen en hun krachten te bundelen waardoor wij samen een bijdrage kunnen leveren aan ons mooie dorp aan de Aa.
Jeroen Charpentier
"Voor genieten hoef je niet geleerd te hebben, dat kan ieder mens. Het vraagt alleen van je, dat je je bewust bent van je omgeving. Je moet mooie dingen willen zien."
Jeroen Charpentier is een buitenmens. Altijd geweest. Geboren in de bergen van Zwitserland en op zijn achtste verhuisd naar Berlicum. “Als kind was ik altijd buiten en dat is nog steeds zo. Het is een kunst om te zien hoe mooi het Nederlandse landschap is. Voor genieten hoef je niet geleerd te hebben, dat kan ieder mens. Het vraagt alleen van je, dat je je bewust bent van je omgeving. Je moet mooie dingen willen zien. Daarvoor heb je een bepaalde rust nodig.”
Het idee voor het beheer van het Aa-dal kreeg Jeroen jaren geleden. “Ik zag dat de bossen in de omgeving van de Aa niet of nauwelijks werden onderhouden, vooral rondom Kasteel Heeswijk”, vertelt hij. “Ik belde met Brabants Landschap en uiteindelijk zijn we met een stel vrienden op zaterdag begonnen in een elzen hakhoutperceel van het kasteel. Dat was gezellig én nuttig. Het bracht ons op het idee om meer te doen. We wilden meer mensen betrekken bij hun omgeving; ze verbinden met het oude boerenleven. Zo ontstond in 2013 het plan voor de stichting Landschapsbeheer Aa-dal.”
Werken in een groot bos geeft Jeroen een gevoel van ruimte en vrijheid. “Dat gevoel wil ik doorgeven aan de mensen met wie ik samenwerk. Ieder mens moet – binnen een bepaalde bandbreedte – de dingen op zijn eigen manier kunnen doen. Ook als dat niet jouw manier is. Je kunt veel van andere mensen leren, zelfs als ze onmogelijk zijn!” Lees meer over Jeroen op zijn eigen website.
Documenten
Hieronder vindt u enkele officiële documenten.