Hoe gaat het nu?
Na de start in februari 2020 is er heel veel werk verzet door een wisselende groep vrijwilligers. Eerst werden er plantvakken uitgezet in de vorm van cirkels. De tussenliggende ruimte hebben we ingezaaid met kruidenrijk grasland. Dat wordt minimaal eenmaal per jaar gemaaid en het hooi wordt in de plantvakken gedeponeerd waar het dienstdoet als mulch. Ook zijn er enkele insectenhotels en muizenruiters aangelegd.   

Omdat de bodem door jarenlang intensief gebruik en bemesting uitgeput is geraakt werd 22 ton lavagruis opgebracht. We hopen dat hiermee de mineralenhuishouding weer wat op orde komt en dat de verzuring afneemt.  In het lavagruis zit nl. ook calcium.  Langs de open randen van d’Ekkers werden 650 stuks bosplantsoen aangeplant zoals meidoorn, gelderse roos, kardinaalsmuts en els. Dit dient als windvang en beschutting voor vogels. Er werden 160 bomen geplant waaronder walnoten, pecannoten, appels, peren, pruimen en kersen. In november 2021 werden nog eens 300 hoge en lage struiken geplant waaronder vijgen, hazelnoten, olijfwilg, paw paw, erwtenstruiken en vele soorten bessen.

Het voedselbos is ook opgezet als een plek waar mensen elkaar in de natuur kunnen treffen en tot rust kunnen komen.  Vandaar ook dat er een natuurlijke ontmoetingsplek is gecreëerd  in de vorm van zitjes en een grote tafel.  Er is een houten hek om fietsen tegenaan te plaatsen en om de hond aan vast te binden. Dit laatste is belangrijk want honden en voedselproductie gaan niet goed samen. Zeker niet nu we ook begonnen zijn met de aanleg van de kruidlaag. Omdat we in 2019 geconfronteerd werden met een lange en hete zomer hebben we haast gemaakt met de aanleg van wateropvang in de vorm van containers. Die worden nog gevuld met grondwater maar de bedoeling is dat we in de toekomst zelf regenwater opvangen. Als het goed is, zal deze voorziening op den duur niet meer nodig zijn omdat door de opbouw van biomassa vocht in de bodem beter vastgehouden kan worden. Dat is echter afwachten want d’Ekkers ligt op een hoge zandrug en er worden door de klimaatverandering lange droge periodes voorspeld.

Uitgangspunt is dat het voedselbos openbaar toegankelijk is en dat iedereen voor eigen gebruik wat kan plukken. Dat wil zeggen ter plekke kan proeven en ook wat mee kan nemen. Daar zijn (nog) geen regels voor en gaandeweg zal pas blijken of die nodig zijn. Ook hopen we op educatief gebied wat te kunnen gaan betekenen, zowel voor kinderen als volwassenen. We hebben het voedselbos ingedeeld in een zogenoemd romantisch bos en in een productiebos. Het romantische bos heeft kronkelende paadjes en heeft een want minder logische opbouw. Hier zal iedereen zelf zijn weg moeten vinden en op ontdekkingstocht kunnen gaan. In dit deel is de ingang en bevindt zich ook de ontmoetingsplaats. Het productiebos is veel rationeler van opzet en kent rechte paden en de soorten staan in rijen in een logische volgorde. We gaan bekijken of we van dit perceel kunnen gaan oogsten zodat we mogelijk ook wat inkomsten gaan genereren. Want voor de aanleg is er wel subsidie maar we zullen ons in de toekomst zelf moeten gaan bedruipen. Zover is het allemaal nog niet, het duurt zeker vijf jaar voordat je de vorming van een voedselbos echt goed gaat zien. In die tijd moet je vooral de natuur zijn gang laten gaan en de kans geven een zelfstandig ecosysteem te vormen. 

De dieren hebben het voedselbos in ieder geval al gevonden want we hebben er al dassen, reeën, hazen, patrijzen, vossen en torenvalken gezien. Om over de mollen, muizen, vogels en insecten nog maar te zwijgen. We hopen dat we in de toekomst, naast de dieren, ook veel bezoekers mogen gaan verwelkomen. Want dat is toch het uitgangspunt, dat alles en iedereen in voedselbos d’Ekkers kan genieten van de natuur en er ook nog iets lekkers en gezonds kan eten.